Abu Nuwas, ca. 762-ca. 814, arabisk digter. Efter læreår i Basra og Kufa kom han til abbasidernes hof i Baghdad, hvor han blev ven med kaliffen Harun al-Rashid. Abu Nuwas poesi er livsnær, ofte lejlighedsdigte, der priser vinens, kærlighedens (mest til drenge) og jagtens glæder. Hans respektløse holdning til islam kostede ham et par fængselsophold. Sproget er letløbende, vittigt og fri for den ældre poesis klichéer. Abu Nuwas regnes for at være abbasidetidens største digter (se abbasider).